Na łamach "Nature Physics" ukazał się artykuł opisujący kwantowe anomalne zjawisko Halla występujące w temperaturach kilku kelwinów w magnetycznych izolatorach topologicznych. Jego współautorami jest czworo naukowców z Uniwersytetu Warszawskiego.

W ciągu czterech ostatnich lat na UW zrealizowane zostały ważne inwestycje, które poprawiły warunki codziennej pracy i nauki. Jedną z nich jest przebudowa Gmachu Audytoryjnego na kampusie przy Krakowskim Przedmieściu. W 2016 roku uruchomiony został program wieloletni – kompleksowy programu rozwoju uczelni, który obejmuje budowę nowych lub remont istniejących budynków. Od jego inauguracji zakończono 2 inwestycje, a 8 kolejnych jest obecnie realizowanych. Uniwersytet Warszawski stale się zmienia, a nowe inwestycje wzmacniają jego potencjał.

Zespół naukowców Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem dr hab. Joanny Kowalskiej opublikował na łamach czasopisma „Nucleic Acids Research” artykuł opisujący syntezę i zastosowanie fluorowanych cząsteczek DNA do badań funkcji i właściwości kwasów nukleinowych z wykorzystaniem fluorowego magnetycznego rezonansu jądrowego. Publikacja ta została uznana przez recenzentów za „Breakthrough Paper” – artykuł przełomowy dla rozwoju nauki.

Międzynarodowe konsorcjum, które koordynuje dr hab. Magdalena Stobińska z Wydziału Fizyki UW otrzymało dofinansowanie w ramach Marie Skłodowska-Curie Actions Innovative Training Networks w programie Horyzont 2020. Grant w wysokości 4 mln euro umożliwi rozwój badań i szkolenie młodych naukowców w obszarze zastosowania fotoniki do kwantowej komunikacji i obliczeń.

Naukowcy z UW współtworzą portal popularyzujący wiedzę „Nauka o klimacie”. Od 1 do 7 czerwca można obejrzeć film, którego głównym bohaterem jest prof. Szymon Malinowski, współzałożyciel portalu. Prof. Malinowski jest fizykiem atmosfery i od wielu lat popularyzuje wiedzę naukową na temat zmian klimatu. W filmie „Można panikować” naukowiec opowiada o pracy popularyzatora nauki i o odbiorze społecznym efektów własnej pracy.

Trwa akcja, w ramach której zespół z Wydziału Fizyki UW produkuje przyłbice ochronne przeznaczone dla studentów, doktorantów i pracowników Uniwersytetu. Wcześniej wolontariusze w ramach inicjatywy „Materiały dla Medyków” w ciągu dwóch miesięcy wydrukowali łącznie ponad 12 tys. przyłbic, które zostały nieodpłatnie przekazane blisko 240 instytucjom medycznym w całej Polsce.

Zespół naukowców z Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego uczestniczył w badaniach, dzięki którym po raz pierwszy wyhodowano dichalkogenki metali przejściowych wykazujące znakomite właściwości optyczne bez procesu eksfoliacji. Do tej pory największymi przeszkodami były bardzo ograniczone rozmiary, niejednorodność i poszerzenie linii widmowych wytwarzanych materiałów. Monowarstwy o wielkości zastosowanego podłoża, pozbawione powyższych wad, zostały wyhodowane przy pomocy epitaksji z wiązek molekularnych. Kluczowym elementem okazało się użycie atomowogładkich podłoży z azotku boru.

Wolontariusze z Wydziału Fizyki UW osiągnęli cel realizowanej od marca akcji „Materiały dla Medyków” – wydrukowanie 10 tys. przyłbic ochronnych. Materiały te zostały przekazane ponad 200 instytucjom medycznym z całej Polski.

Wolontariusze z Wydziału Fizyki UW w ramach akcji „Materiały dla medyków” wydrukowali już ponad 5 tys. przyłbic ochronnych. Materiały te otrzymało dotychczas ponad100 instytucji medycznych. Akcję można wspierać poprzez zakup elementów do produkcji lub wpłatę funduszy.

Na Wydziale Fizyki UW drukowane są przyłbice ochronne, które otrzymało już ponad 90 instytucji medycznych. Do tej pory wyprodukowano ponad 4000 tych materiałów. Dzięki współpracy z firmą AVIVA możliwa jest produkcja 300 przyłbic dziennie.

Zespół z Wydziału Fizyki UW pod kierunkiem prof. Andrzeja Wysmołka rozwija produkcję przyłbic ochronnych, z której korzystają szpitale i inne instytucje medyczne. Powstało już 1000 sztuk tych środków ochronnych. W ramach współpracy z firmą Aviva wkrótce powstanie 6 tys. kolejnych.

Zespół naukowców z Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, we współpracy z przedstawicielami instytucji zagranicznych, opracował mikroskopijne soczewki polimerowe pozwalające na optyczne badanie obiektów dziesięć razy mniejszych niż cząstka wirusa SARS-CoV-2 bez wykorzystania mikroskopu. Soczewki te wytworzono dzięki ultraprecyzyjnej technologii laserowego druku 3D.

Na Wydziale Fizyki UW została uruchomiona produkcja przyłbic ochronnych, z których będą mogły korzystać szpitale i inne instytucje medyczne. Przyłbice produkowane są z wykorzystaniem drukarek 3D przez zespół pod kierunkiem prof. Andrzeja Wysmołka, dr. Radosława Łapkiewicza i Piotra Kaźmierczaka. W ciągu doby powstaje ponad 100 sztuk przyłbic.

Doktoranci Wydziału Fizyki UW pod kierunkiem dr hab. Wojciecha Wasilewskiego z Centrum Optycznych Technologii Kwantowych (QOT) skonstruowali i przetestowali optyczny teleskop czasowy zbierający sygnały przez okres kilkudziesięciu mikrosekund.

Dziewięcioro badaczy z UW otrzymało dofinansowanie ze środków Narodowego Centrum Nauki na realizację kierowanych przez siebie projektów. 18 lutego ogłoszono wyniki konkursów MAESTRO 11, SONATA BIS 9 oraz UWERTURA 4. Łącznie naukowcom z UW przyznano granty w wysokości ponad 21,6 mln złotych.

Dr Michał Tomza oraz doktorant Dariusz Wiater z Wydziału Fizyki UW są współautorami artykułu na łamach "Nature Physics". Przedstawiono w nim wyniki prac naukowych fizyków z UW oraz Uniwersytetu w Amsterdamie, dzięki którym udało się po raz pierwszy uzyskać ultrazimną mieszaninę atomów i jonów. Badacze przewidują, że takie mieszaniny mogłyby być wykorzystywane jako elementy składowe komputerów kwantowych i bardzo precyzyjnych zegarów.

„OligoFIT” to kierowany m.in. przez dr. Piotra Hańczyca z Wydziału Fizyki UW projekt, który otrzymał dofinansowanie w ramach międzynarodowego programu JPco-fuND 2. Sieć JPND finansuje badania z zakresu medycyny precyzyjnej w chorobach neurozwyrodnieniowych. Tym razem nagrodziła 18 ze 180 zgłoszonych wniosków.

Kometa 2I/Borisov okazała się astronomicznym przebojem roku. W wyniku głębszych obserwacji stwierdzono, że porusza się ona po orbicie hiperbolicznej o największym znanym mimośrodzie. Świadczy to o jej pochodzeniu. Przybywa do nas nie z krańców Układu Słonecznego – jak wszystkie odkryte dotąd komety – lecz z przestrzeni międzygwiazdowej.