Po ukończeniu gimnazjum w 1888 r. w Piotrkowie Trybunalskim, wyjechał na studia historyczne do Krakowa. Po zakończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim, wyjechał na studiach uzupełniające we Wrocławiu i Rzymie. Po powrocie do kraju opublikował swoje pierwsze prace historyczne. W 1906 r. należał do członków założycieli Towarzystwa Miłośników Historii, a od 1908 r. wykładał w Warszawie w Towarzystwie Kursów Naukowych.

 

Na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął pracę w 1919 r., a już rok później został rektorem uczelni.

 

Od początku swej pracy, aż do 1934 r. kierował Katedrą Historii Polski Wieków Średnich i Nauk Pomocniczych Historii. Po przejściu na emeryturę w 1935 r. został mianowany profesorem honorowym UW.

 

W latach 1928-1930 był posłem na Sejm RP z ramienia BBWR. Posiadał wiele odznaczeń za zasługi dla kraju. Był zauroczony rycerską i szlachecką kulturą, co często podkreślał, dodając przy nazwisku swój rodzinny herb – Korwin.