Co dzieci myślą o COVID-19? Co oznacza lockdown dla nastolatków? Jak to jest być osobą niedorosłą w czasie pandemii? Badaczki z Interdyscyplinarnego Zespołu Badań nad Dzieciństwem UW starają się dowiedzieć, jak to jest być dzieckiem we współczesnym świecie. Na nowej stronie internetowej opublikowały m.in. Dziecięce Archiwum Pandemii.

Badaczki z Interdyscyplinarnego Zespołu Badań nad Dzieciństwem, który działa w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW, zajmują się zagadnieniami na styku antropologii badań nad dzieciństwem i antropologii medycyny. Właśnie opublikowały stronę internetową www.mip.uw.edu.pl (Młodzi i pandemia), na której gromadzone będzie Dziecięce Archiwum Pandemii – a w nim prace nadesłane przez dzieci. Na stronie zamieszczane będą również materiały eksperckie, autorskie rozmowy z aktywistami i ekspertami oraz artykuły naukowe dotyczące tematyki projektu.

– Chciałyśmy wiedzieć, co dzieci myślą i czują, a ponieważ nie można się było spotykać, poprosiłyśmy, żeby nam to pokazały – wyjaśnia dr Maria Reimann. Tak powstało Dziecięce Archiwum Pandemii. – Chcemy, żeby dzięki naszemu projektowi usłyszany i zapisany został głos dzieci – mówi prof. Magdalena Radkowska-Walkowicz.

Niektóre z nadsyłanych przez dzieci prac mają formę rysunków, obrazów, kolaży, plakatów, zdjęć czy instalacji z klocków. Są też wypracowania, listy, notatki, a także piosenki czy instrukcje.

– Pandemia koronawirusa zmienia przede wszystkim naszą codzienność. Na razie nie możemy przewidzieć dalekosiężnych i głębokich skutków tych zmian. Warto pamiętać o tym, że zasadniczo zmienia się życie nie tylko osób dorosłych, ale też dzieci. Zaczynając od zdalnej edukacji, przez odseparowanie od kolegów i koleżanek połączone z koniecznością spędzania czasu tylko z rodziną, ograniczenia w poruszaniu się, a kończąc na nowych praktykach higienicznych – wyjaśnia prof. Radkowska-Walkowicz.