Zespół Innspace, do którego należy doktorantka UW Ewa Borowska, zdobył czwarte miejsce w międzynarodowym konkursie Moon Base Design Contest. Drużyna za pomocą druku 3D wykonała projekt bazy na Księżycu, w której kluczową rolę odgrywają algi.

W konkursie Moon Base Design Contest wzięły udział drużyny z całego świata. Uczestnicy mieli za zadanie zaprojektować habitat księżycowy, który jest możliwy do wybudowania w ciągu najbliższej dekady, a który pomieści jednocześnie dwie bądź trzy załogi. Zawody zostały zorganizowane przez stowarzyszenie The Moon Society.

Baza na biegunie

Czwarte miejsce zdobył projekt przygotowany przez polską drużynę Innspace. Do zespołu należą studenci, doktoranci i absolwenci różnych uczelni. Są wśród nich m.in.: architekci, programiści, konstruktorzy, inżynierzy optyki czy biolodzy. Doktorantka z UW – Ewa Borowska – była odpowiedzialna za systemy podtrzymywania życia.

Swoją bazę – Xors Moon Base – zespół Innspace ulokował w pobliżu krateru Shackleton, znajdującym się na południowym biegunie Księżyca. To jedno z ciekawszych miejsc – są tam zarówno przestrzenie, które Słońce oświetla przez prawie cały czas, jak również i takie do których światło nigdy nie dociera. Dzięki położeniu na biegunie południowym, habitat zyskuje dostęp do wody, która jest w postaci lodu zarówno na, jak i pod powierzchnią Księżyca.

17 lotów przygotowawczych

Według założeń zespołu baza powstałaby w latach 2026-2030. Składałaby się z czterech modułów, inspirowanych rozwiązaniem firmy Bigelow Aerospace, które zostało przetestowane na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Moduły zostałyby pokryte grubą warstwą regolitu księżycowego za pomocą technologii druku 3D, co stanowiłoby dodatkową ochronę przed promieniowaniem. Misję główną poprzedziłaby misja przygotowawcza, trwająca od 2026 do 2028 roku. Składałaby się z 17 ładunków z prototypami i potrzebnymi materiałami. Główna misja rozpoczęłaby się w 2028 roku.

– Najważniejszą częścią w projektach baz księżycowych są systemy podtrzymywania życia i systemy odpowiadające za bezpieczeństwo bazy – zaznaczają Ewa Borowska, doktorantka UW i Magdalena Łabowska, które odpowiadały za część środowiskową. – Najtrudniejszym aspektem było zaprojektowanie układów bezpieczeństwa tak, aby zapewnić ochronę i prawidłowe działanie każdego z systemów podtrzymujących życie w każdych warunkach, nawet w sytuacjach kryzysowych – dodają.

Wykorzystanie alg

Ważnym elementem systemów podtrzymywania życia są algi. Połączenie specjalnie dobranych mikroorganizmów, w tym bakterii, cyjanobakterii i mikroglonów, spełnia funkcje oczyszczania ścieków i innych zanieczyszczeń wodnych. Ponadto specjalnie dobrane mikroglony w formie paneli naściennych w każdym pomieszczeniu dostarczają dodatkowy tlen i pełniłyby funkcje wizualne. Do tego zespół wykorzystał lampy emitujące nie tylko światło widzialne, ale też podczerwone i UV-A oraz UV-B, lepiej imitujące światło słoneczne.

Kolejny krok – Wenus?

Zespół Innspace rozpoczął pracę nad stworzeniem bazy na Wenus, która mogłaby się unosić na odpowiedniej wysokości w atmosferze, chroniąc astronautów przed wysokimi temperaturami panującymi na powierzchni tej planety (dochodzącymi do 400 stopni Celsjusza).

– Chcemy wyjść poza swoją strefę komfortu i sprawdzić na ile realne są plany zbudowania unoszącej się w powietrzu bazy na Wenus. Koncepcja ta była bardzo popularna kilkadziesiąt lat temu, a od tego czasu technologia znacznie się rozwinęła – mówi Hubert Gross, konstruktor.