…wego.   Na odrodzonym Uniwersytecie został profesorem mineralogii i petrografii. Już w 1918 r. został prorektorem uczelni, a w 1919 r. jej rektorem. W latach dwudziestych, mimo zaawansowanego wieku, dużo publikował (około 100 artykułów). Był wieloletnim redaktorem „Archiwum Mineralogicznego”. W 1935 r. przeszedł na emeryturę, zostając profesorem honorowym. Okres wojny przeżył na wsi, po 1945 r. osiadł u rodziny w Krakowie.   Działające obecnie na Wydziale Geologii Muzeum nazwane jest imieniem Stanisława Józefa Thugutta.  …

…I wojny światowej rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie jego brat – Kazimierz, był rektorem. Jesienią 1915 r. znalazł zatrudnienie także na Uniwersytecie Warszawskim. Jesienią 1917 r. został wybrany rektorem uczelni i na stałe przeniósł się do Warszawy.   W 1935 r. przeszedł na emeryturę, uzyskując tytuł profesora honorowego UW. Był czynnym członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i pierwszym prezesem Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków.  …

…ch zachodniej Europy. Po powrocie do kraju pracował jako lekarz, od 1903 r. na stanowiskach dyrektorskich w szpitalach w Łodzi i Warszawie. Doktorat uzyskał w 1909 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był uznawany za prekursora nowoczesnej, polskiej pediatrii.   Jesienią 1915 r. został przez niemieckiego gubernatora mianowany rektorem Uniwersytetu Warszawskiego. Uczelnia odzyskała wówczas polski charakter. Brudziński był członkiem Komitetu Obywatelskiego Miasta Warszawy i pierwszym prezesem Rady Miejskiej (1916 r.). W 1917 r. usiłował działać jedynie legalnymi metodami, stąd między lubianym do te…

…już profesorem i dyrektorem Biblioteki Uniwersyteckiej.   W 1914 r. został wybrany ostatnim rosyjskim rektorem na UW. Po ewakuacji rosyjskiej uczelni do Rostowa, jeszcze przez kilka miesięcy stał na jej czele.  …

…żu naukowym. Od jesieni 1902 r. pracował na UW, jako wykładowca prawa cywilnego, konstytucyjnego i materialnego. W 1904 r. uzyskał tytuł profesora, a w 1910 r. został dziekanem Wydziału Prawa. W końcu 1910 r. został rektorem uczelni. Po wyjeździe z Warszawy w 1915 r. przyjął posadę w Ministerstwie Sprawiedliwości w Petersburgu. Do 1917 r. prowadził wykłady z prawa rzymskiego na Uniwersytecie w Petersburgu. Jego dalszy los jest nieznany….

…granicza litewsko-białoruskiego.   W 1893 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę na UW. W 1894 r. został profesorem i wykładowcą języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Po kilku latach został dziekanem wydziału filologiczno-historycznego. W dobie rewolucji 1905 r. carat nieco zliberalizował politykę wobec uczelni, wprowadzając zasadę wybieralności rektora. Karski był pierwszym wybranym, rosyjskim rektorem. Działał jednak w specyficznym czasie, kiedy na uczelni zawieszono zajęcia na czas nieokreślony.   Uniwersytet ponownie otwarto w 1908/1909, a Karski był jeszcze rektorem do 1910 r….

…1900 r. został dziekanem wydziału matematyczno-fizycznego, a w 1904 r. rektorem uczelni. Na tym stanowisku wytrwał rok i w dobie rewolucji 1905 r. został zastąpiony o wiele bardziej układnym Jefimem F. Karskim. Po wyjeździe z Warszawy, do 1912 r. pracował w Kijowskim Okręgu Naukowym, gdzie doczekał emerytury….

…m pracował w Ministerstwie Oświaty. W 1911 r. został senatorem….

Urodził się w rodzinie kurlandzkiego oficera cesarskiego. Jego zainteresowania starożytną literaturą rzymską wykształciły się podczas studiów uniwersyteckich w Petersburgu. Pod koniec lat siedemdziesiątych został wykładowcą historii literatury starożytnej w Instytucie Historyczno-Filologicznym w Nieżynie, gdzie dyrektorem był Mikołaj Aleksiejewicz Ławrowski, późniejszy rektor UW. Około 1885 r. Zenger przybył do Warszawy, gdzie często pisał do „Warszawskich Uniwersyteckich Izwiestii”. W 1894 r. zdobył stopień doktora, a trzy lata później nominację na stanowisko rektora. Wyrobił sobie markę dobr…

…ł Iwanowicz nauki pobierał w prawosławnym seminarium duchownym w Jekaterynosławiu. Studia medyczne skończył w 1874 r. na Uniwersytecie Charkowskim. Interesował się psychiatrią i tej dziedzinie poświęcił swe badania. Zanim przyjechał do Warszawy, był kierownikiem katedry psychiatrii na swojej macierzystej uczelni.   Rektorem UW był od listopada 1894 r. do początków 1896 r. Według niektórych źródeł powodem jego tak krótkiego pobytu w Warszawie był konflikt z antypolskim kuratorem Apuchtinem. Po wyjeździe z Kongresówki osiadł na dłużej w Kazaniu, gdzie otrzymał etat profesora psychiatrii. Od 1905…