Dzwoniła do studentów, doktorantów, doktorów, profesorów, uczelnianych sportowców, bibliotekarzy, sekretarek, pań z dziekanatów i innych pracowników administracyjnych oraz strażników. Pytała ich o skojarzenia ze słowem „jubileusz” oraz o oczekiwania związane z tym konkretnym jubileuszem, który UW obchodzić będzie w 2016 roku.
Nie podała nazwisk, tytułów, stopni ani stanowisk, bo taka była umowa. Anonimowość gwarantowana. Zadanie nie było łatwe, ponieważ nie wszyscy chcieli rozmawiać:
rozmówczyni: Nie tam, ja się nie wypowiadam.
ona: Ale bez nazwiska będzie.
rozmówczyni: Jutro przyjdzie pani kierownik, ją lepiej zapytać.
Większość na szczęście chętnie dzieliła się swoimi pomysłami. Poniżej przedstawione są opinie, które udało jej się zebrać. Grupa raczej nie jest reprezentatywna.
- Jubileusze są najczęściej pompatyczne i przesadzone. A gdy tak się dzieje, to wszystko wokół staje się sztuczne. Może to jednak zależy od ludzi i relacji między nimi. Jeśli zbierze się grupa osób, która naprawdę chce coś uczcić, to wtedy słowa płyną z serca i nikt ich nie wymusza.
- Pierwsze skojarzenie to małżeństwa i kolor złotych obrączek.
- Malowanie trawy na zielono. Rusztowania, tłum ludzi, robotnicy, nerwowe przygotowania, popłoch, żeby skończyć wszystko w terminie.
- Rutyna. Mam dość negatywne skojarzenia. Z tendencyjnymi spotkaniami, podczas których ludzie wzajemnie sobie słodzą i z których nic nie wynika. Przy okazji jubileuszów zbyt często spogląda się w przeszłość, za dużo mówimy o tym, co było.